LEI 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia
Exposición de motivos
1
A Comunidade Autónoma de Galicia, en virtude do disposto no artigo 27.3 do seu Estatuto de autonomía, aprobado mediante a Lei orgánica 1/1981, do 6 de abril, ten a competencia exclusiva en materia de ordenación do territorio e do litoral, urbanismo e vivenda.
O exercicio da competencia urbanística iniciouse na nosa Comunidade Autónoma coa Lei 11/1985, do 22 de agosto, de adaptación da Lei do solo a Galicia, e continuouse coa Lei 1/1997, do 24 de marzo, do solo de Galicia.
A Lei 9/2002, do 30 de decembro, de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia, supuxo o exercicio pleno pola Comunidade Autónoma galega das competencias en materia de urbanismo constitucionalmente atribuídas, de conformidade coa doutrina do Tribunal Constitucional. Durante a vixencia desta lei promulgáronse unha sucesión de leis que modificaron o texto legal inicialmente aprobado.
(…)
TÍTULO PRELIMINAR
Disposicións xerais
CAPÍTULO I
Principios xerais
Artigo 1. Obxecto da lei
1. É obxecto desta lei a protección e a ordenación urbanística de Galicia.
2. O réxime urbanístico do solo e a regulación da actividade administrativa con el relacionada virán determinados polo establecido nesta lei ou, na súa virtude, polos instrumentos de ordenación urbanística previstos nela.
Artigo 2. Función pública e iniciativa privada
1. A dirección e o control da actividade urbanística constitúen unha función pública e corresponden, en todo caso, á administración urbanística competente.
2. A xestión da actividade urbanística pode desenvolverse directamente por aquela ou a través das formas previstas por esta lei e das autorizadas pola lexislación reguladora da administración actuante. En todo caso, as facultades que impliquen o exercicio de autoridade só poderán desenvolverse a través dunha forma de xestión directa e en réxime de dereito público.
3. Cando o mellor cumprimento dos fins e obxectivos do planeamento urbanístico así o aconselle, suscitarase a iniciativa privada, podendo celebrarse convenios urbanísticos con particulares coa finalidade de establecer os termos de colaboración para o mellor e eficaz desenvolvemento da actividade urbanística.
4. Na formulación, tramitación e xestión do planeamento urbanístico as administracións urbanísticas competentes deberán asegurar a participación das persoas interesadas e da cidadanía en xeral.
Artigo 3. Actividade urbanística
A actividade urbanística é unha función pública que ten por obxecto a organización, dirección e control da ocupación e a utilización do solo, incluídos o subsolo e o voo, a súa transformación mediante a urbanización, a edificación e a rehabilitación do patrimonio inmobiliario, así como a protección da legalidade urbanística.
Artigo 4. Ámbito da competencia urbanística
1. A competencia urbanística relativa ao planeamento comprenderá as seguintes facultades:
a) Formular os plans e instrumentos de planeamento urbanístico previstos nesta lei.
b) Establecer a clasificación do solo.
c) Determinar o uso do solo, do subsolo e das construcións.
d) Determinar a configuración e as dimensións das parcelas edificables.
e) Localizar as infraestruturas, equipamentos, centros de produción e residenciais do modo axeitado para a poboación.
f) Establecer zonas de distinta utilización, en función da densidade da poboación que teña que habitalas, porcentaxe de terreo que poida ser ocupado por construcións, volume, forma, número de plantas, clase e destino dos edificios, con suxeición ás ordenacións xerais uniformes para cada tipoloxía en toda a zona.
g) Formular as reservas de solo e fixar criterios para o trazado de vías públicas e de redes de infraestruturas e servizos, e para a implantación de dotacións urbanísticas e, en concreto, parques e xardíns públicos, así como espazos libres de edificación, en proporción axeitada ás necesidades colectivas.
h) Sinalar a localización e características dos centros e servizos públicos de calquera finalidade e demais equipamentos.
i) Cualificar terreos para a construción de vivendas suxeitas a algún réxime de protección pública.
j) Orientar a composición arquitectónica das edificacións e regular, nos casos nos que for necesario, as súas características estéticas.
2. A competencia urbanística no que se refire á execución do planeamento confire as seguintes facultades:
a) Dirixir, realizar, conceder e fiscalizar a execución das obras de urbanización.
b) Fomentar a iniciativa dos particulares, promovendo a súa participación nos procesos de execución.
c) Expropiar os terreos e construcións necesarios para efectuar as obras e cantas actuacións conveñan á economía da actividade urbanística proxectada.
3. A competencia urbanística no que se refire á intervención na regulación do mercado do solo confire as seguintes facultades:
a) Regular o mercado de terreos como garantía da subordinación destes aos fins previstos no planeamento urbanístico.
b) Constituír e xestionar patrimonios públicos de solo.
4. A competencia urbanística no tocante á intervención no exercicio das facultades dominicais relativas ao uso do solo e edificación comprenderá as seguintes facultades:
a) Intervir na construción e uso dos predios e na parcelación de terreos mediante o título habilitante de natureza urbanística que resulte exixible.
b) Prohibir os usos que non se axusten á ordenación urbanística.
c) Exixir aos propietarios o cumprimento das obrigas impostas por esta lei.
5. A competencia urbanística en materia de disciplina urbanística comprenderá as seguintes facultades:
a) Inspeccionar as obras, edificacións e usos do solo para comprobar o cumprimento da legalidade urbanística.
b) Adoptar as medidas necesarias para o restablecemento da orde urbanística vulnerada e repoñer os bens afectados ao estado anterior á produción da situación ilegal.
c) Impoñer as sancións que correspondan aos responsables das infraccións urbanísticas.
6. As competencias que se enumeran neste artigo teñen un carácter meramente enunciativo, correspondendo cantas outras sexan necesarias para o cumprimento dos fins desta lei, conforme a cal deberán ser exercidas.
Artigo 5. Fins da actividade urbanística
A actividade administrativa en materia de urbanismo terá, en aplicación dos principios constitucionais da política económica e social, entre outras, as seguintes finalidades:
a) Asegurar que o solo se utilice en congruencia coa utilidade pública e a función social da propiedade nas condicións establecidas nas leis e, na súa virtude, no planeamento urbanístico.
b) Garantir o principio de xusta distribución dos beneficios e cargas do planeamento entre os propietarios afectados por este.
c) Asegurar a participación da comunidade nas plusvalías que xere a acción urbanística dos entes públicos.
d) Preservar o medio físico, os valores tradicionais, os sinais de identidade e a memoria histórica de Galicia.
e) Harmonizar as exixencias de ordenación e conservación dos recursos naturais e da paisaxe rural e urbana co mantemento, diversificación e desenvolvemento sustentable do territorio e da súa poboación, para contribuír a elevar a calidade de vida e a cohesión social da poboación.
f) Velar para que a actividade urbanística se desenvolva promovendo a máis ampla participación social, garantindo os dereitos de información e de iniciativa dos particulares, asegurando, en todo caso, a participación dos cidadáns e asociacións por estes constituídas para a defensa dos seus intereses e valores.
g) Acadar a integración harmónica do territorio e protexer os valores agrarios, forestais e naturais e a riqueza e variedade arquitectónica, fomentando o emprego das formas construtivas propias das diversas zonas e garantindo a súa integración no medio rural.
h) Fomentar a ordenación e mellora dos núcleos rurais, evitando a degradación e a perda das construcións tradicionais, favorecendo o uso e gozo do medio rural.
i) Exercer as competencias das administracións públicas consonte os principios de cooperación, coordinación, asistencia activa e información recíproca, co obxectivo de garantir a plena aplicación e eficacia da normativa urbanística.
Artigo 6. Regras de interpretación
As dúbidas na interpretación do planeamento urbanístico producidas por imprecisións ou por contradicións entre documentos de igual rango normativo resolveranse aplicando o principio de interpretación integrada das normas.
(…)
Ver texto completo da Lei: DOG nº34 do 19 de febreiro de 2016
TOPOGRAFIARURAL 